Przed osobą pracującą z parą staje kilka istotnych zadań. Po pierwsze warto ustalić z jakich powodów nastąpiło osłabienie poczucia satysfakcji ze związku, a tym samym pojawiło się zagrożenie dla integracji życia wspólnotowego. Następnie należy w procesie diagnozy sytuacji pary klarownie zdefiniować elementy podtrzymujące destrukcyjne interakcje na ogół pogłębiające kryzys w związku i utrudniające lub wręcz uniemożliwiające jego przezwyciężenie. Potem pozostaje praca z parą z wykorzystaniem adekwatnych technik i interwencji zarówno do samego problemu jak i możliwości partnerów.
Psychoterapia par zwykle opiera się o pewien model rozumienia dynamiki tego co się w związku dzieje oraz spójnej teoretycznie konceptualizacji problemu pary. W artykułach przedstawiam paradygmat pracy z parami oparty o koncepcję poznawczo -behawioralną. Model ten został poddany większej ilości badań kontrolowanych potwierdzających jego skuteczność niż jakakolwiek inna metoda terapeutyczna. (Baucom i in., 1998) ). Współcześnie coraz częściej stawia się przed metodami pracy wymóg skuteczności popartej dowodami płynącymi z empirycznych badań . Sam charakter pracy metodami poznawczo -behawioralnymi zdaje się być także atrakcyjny dla klientów.
Metodyka oparta na zasadach współpracy, pragmatyczność oraz klarowność zasad i treści na ogół pozytywnie wpływa na zaangażowanie partnerów w rozwiązywanie ich problemów. Wydaje się , że podejście poznawczo- behawioralne ma także duży potencjał w kwestii integracji z innymi nurtami pracy z parami poprzez wspólne dla wielu nurtów założenia co do możliwości i sposobu uzyskania zmiany ( Dattilio i Epstein, 2005). Zaletą tego paradygmatu jest również jego szerokie zastosowanie.
Czasem stanowi podstawę do prowadzenia specjalistycznej psychoterapii zaburzeń psychicznych, czasem jest źródłem inspiracji w tworzeniu koncepcji i planu pomocy, a czasem dostarcza szeregu technik, które można stosować zależnie od potrzeb nie zawsze w konwencji pełnego protokołu terapeutycznego (Alford i Beck, 2005). Specjaliści zajmujący się parami w USA, miejscu powstania terapii poznawczo- behawioralnej, wybierają ten paradygmat jako główną metodę swojej pracy (Northey,2002). W Polsce, mimo już dwudziestoletniej obecności tego nurtu , nadal pozostaje wiele miejsca na jego przedstawianie, propagowanie i edukację, zwłaszcza w kontekście pracy z parami.
Literatura cytowana:
- Alford B.A., Beck A.T.(2005). Terapia poznawcza jako teoria integrująca psychoterapię. Przeł. M.Łamacz. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego .
- Baucom D.H., ShohamV., Muester K.T., Daiuto A.D., Sticle T.R.,(1998). Empirically supported couples and family therapies for adult problems. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 66, s.53-88.
- Dattilio F.M., Epstein N.B.(2005). Introduction to the special section: The role of cognitive- behavioral intervention in couple and family therapy. Journal of Marital and Family Therapy, 31, s.7-13.
4. Northey,W.F. (2002). Characteristics and clinical practices of marriage and family therapists: A national survey. Journal of Marital and Family Therapy,28, s.497-494.
